miary STAROpolskie

używane jeszcze czasem określenie liczby 12, głównie w odniesieniu do 12 sztuk w handlu (np. tuzin jajek). Dwunastkowy system liczbowy wywodzący się prawdopodobnie ze starożytnego, aramejskiego systemu liczbowego (Mezopotamia), był mocno rozpowszechniony w dawnej Polsce i na całym świecie. Do dziś jest używany np. w anglosaskich systemach miar i wag (stopa jest równa 12 cali), czy też do pomiaru czasu. O szerokim rozpowszechnieniu systemu dwunastkowego świadczy fakt, że określenie 12 sztuk (tuzina) występuje jako oddzielne słowo w wielu językach, np: ang: dozen, niem: das Dutzend, ros: дюжина (diużina), wł: dozzina

spotykane jeszcze gdzieniegdzie określenie 15 sztuk (ćwierć kopy) lub, w niektórych rejonach, 16 sztuk (mendel chłopski).

niespotykane już określenie 20 sztuk. Sztyga to też sposób ustawienia snopów na polu w dwóch opierających się wzajemnie rzędach. Być może nazwa miary pochodzi od zwyczaju ustawiania snopków w rzędach 2 razy po dziesięć.

dawne określenie 40 sztuk (dwie sztygi).

dawne określenie 60 sztuk (pięciu tuzinów, cztery mendle). Niekiedy można się spotkać z „innym kopami” np. 50 sztuk (kopa piętna), 64,80,100 sztuk (kopa chłopska). Od słowa „kopa” pochodzi popularne powiedzenie „kopę lat”. Nazwa „kopa” być może również pochodzi od sposobu składowanie snopów zboża na … kopę.

określenie 10 tuzinów, dwóch kop, czyli 120 sztuk.

144 sztuki (12 tuzinów, tuzin tuzinów), dawne określenie jeszcze czasem używane na wsi. Gros nazywany był dawniej także „dużym tuzinem”.